Op 20 augustus 2019 ben ik uitgegleden op de toen nog enige spoorwegovergang in Elst.
Doordat ik met mijn linker elleboog precies op de spoorrails terecht kwam ontstond er een zeer gecompliseerde breuk. In het Rijnstateziekenhuis is geprobeerd met veel schroeven en plaatwerk enig herstelwerk te verrichten.
Toen een plaat op 1 november spontaan brak volgde een 2e operatie waarbij bovendien bleek dat, als bijkomend probleem, een schadelijke bacterie in de wond werd aangetroffen. De genezing werd hierdoor ernstig bemoeilijkt.
Na nog meer plaatbreuken, een ingezet stuk uit de heup,  meerdere antibioticabehandelingen en 6 operaties verder is er op 25 juli j.l. een volledige elleboogprothese geplaatst in de St. Maartenskliniek. Deze techniek bestaat pas een paar jaar en  wordt spaarzaam toegepast waardoor er nog weinig ervaring is met het uiteindelijke resultaat.
Ik ben nu bezig met een revalidatietraject dat naar verwachting een jaar zal duren. Autorijden en fietsen lukt inmiddels vrij aardig.

Gedurende de afgelopen 3 jaar hebben Wilma en ik vele blijken van belangstelling vanuit de kerkgemeenschap gekregen. Dat heeft ons erg goed gedaan. Dank daarvoor.

Wilma en Robert Vos

mu·zi·ka·li·tijd (de; meervoud: muzikalitijden)

1. Een moment of ogenblik om het over muziek te hebben, ter lering en vermaak.

2. Het ontsnappen aan de tijd door muzikaal bezig te zijn.

De zondagse viering van 14 augustus had als thema ‘de taal van muziek’. Het was de vierde en laatste in de serie zomervieringen. Ik kreeg van Jeroen de vrije keus om de liederen uit te kiezen en orgelwerken aan de orde van dienst toe te voegen. Tijdens de stamtafel van 15 juli werd de wens uitgesproken om vaker een lied te oefenen voor aanvang van de dienst. Ik was blij met dat verzoek,

Lees meer...

“Wees maar blij dat jullie in Nederland wonen, want hier in Duitsland is alles reddeloos verloren. De zorg loopt helemaal vast, we hebben ons voor onze energie afhankelijk gemaakt van een oorlogsmisdadiger, miljoenen buitenlanders leggen beslag op onze huizen en verpesten het voor de hardwerkende Duisters, het onderwijs is verloederd en overal komen we mensen tekort. Alles waar ik tientallen jaren keihard voor heb gewerkt, is mij uit handen geslagen. Voor hun studie en hun toekomst heb ik mijn kinderen naar het buitenland gestuurd. Dat was al moeilijk genoeg, want ja, noem maar eens een land waar het wel goed gaat”. En zo ging hij, verbaal ondersteund door zijn echtgenote, nog minutenlang door, mijn voorzichtige pogingen om een tegengeluid te laten horen of gewoon een vraag te stellen volledig negerend.

Lees meer...